2011

2011 was niet mijn jaar. en 2012 zal dat ook niet worden. omdat ik hoop dat ik niet meer leef voordat de klok 12 uur slaat. 

hoewel dat dan wel heel spontaan moet gebeuren, want het zelf doen is geen optie kennelijk. hoe hard ik het uitschreeuw dat ik het niet meer aan kan, hoe verder mijn daadkracht van mij wegrent. en dat is rot. het kriebelt door heel mijn lijf en ik kan het niet uiten omdat mijn daadkracht niet mee werkt. daarbij helpt het ook niet echt dat ik alleen ben en dus enkel omringt door mijn eigen gedachten die me benauwen.

heel de dag prikken de tranen al achter mijn ogen en in mijn keel zit een ongelofelijk brok die niet weggaat ook al huil ik heel de straat bij elkaar.

eigenlijk weet ik niet zo goed waarom ik dit schrijf. of wie dit leest. maar ik weet gewoon niet meer zo goed wat ik ermee moet.

Fijne feestdagen?

Het is kerst. En dat feest lag allang niet meer in mijn planning. En daarom ben ik in een soort rouwstemming.

Ik ben ernstig depressief en wil zo’n 85% van de tijd niet meer leven. En hoewel ik niet gepland had wanneer het over zou zijn, wilde ik toch wel heel graag dat het voor kerst zou gebeuren. Voor de tijd waarin ieder vrolijk is en het heeft over het aankomende nieuwe jaar.

Want stilstaan bij weer een nieuw jaar wil ik helemaal niet. Want ik wil niet beginnen aan een nieuw jaar.

Omdat er een klein deel van mij, dus zo’n 15%, wel wil leven kan ik mij er gelukkig wel toe zetten deze dagen dicht bij anderen te blijven. Want als ik alleen zou zijn, zou ik niet weten wat er zou gebeuren.

Hoewel dit blogje een beetje droevig is wil ik toch iedereen een hele fijne kerst wensen.

Nieuwe uitdaging: Yoga

Sinds vorige week weet ik dat mee mag doen aan een yogaklas van de instelling waar ik ook therapie heb.

Het is een groep van jonge meiden die ieder een probleem hebben, maar wel alleen zeer verschillend. Maar allen hebben ze baat bij oefeningen om tot rust te komen en te leren ontspannen. Net zoals ik dat moet. Of eigenlijk: net zoals dat goed is voor mij.

Ik zie er naar uit om weer kennis te maken met mijn lichaam, maar zie er ook tegenop om mijn gedachten stil te zetten. Dat is mij eerder namelijk nog niet gelukt.

De docente van de groep heb ik vorige week gesproken. Ze is een vrouw die mij wel ligt, eigenlijk meer dan mijn therapeut. Ik hoop dat ik met de yoga ook wat duidelijkheid krijg over wat ik wil en hoe ik de weg naar beter worden wil invullen.

De lessen starten voor mij begin januari en zijn wekelijks, ik hoop jullie elke week te kunnen vertellen hoe het gaat en wat ik heb geleerd. Maar als er iemand nu al tips voor mij heeft: graag! 

Gezocht…

Momenteel ben ik in therapie, één keer per week heb ik gesprekken met mijn psychotherapeut/psycholoog. Maar eerlijk gezegd ben ik een beetje ontevreden. Waar ik precies ontevreden over ben kan ik niet goed zeggen of verwoorden. Daarom ben ik zoek naar weblogs van meisjes die ook in therapie zijn. Zo hoop ik te kunnen ontdekken wat ik mis in mijn therapie en waar ik ontevreden over ben.

Daarnaast ben ik van nature ook erg nieuwsgierig en zou ik graag meer lezen van meisjes/vrouwen die ook bezig zijn zichzelf te terug te vinden.

Bij deze dus een oproepje: laat het adres achter van jouw weblog als je ook in therapie bent of van een weblog die je volgt die hierover blogt. En als je deze blogpost zou willen verspreiden ben ik ook heel blij.

Heimwee

Heimwee naar vroeger. Toen ik nog een klein ukkie was en op mijn moeders schoot kroop om uit te huilen als ik verdrietig was. Bijna direct zou ik mijn verdriet vergeten op zo’n moment en weer rustig met mijn barbie’s gaan spelen of een boek gaan lezen.